Πολλές φορές δεν ξέρεις την έννοια των λέξεων... μέχρι να την συνειδητοποιήσεις... Για μένα ο αγιασμός των υδάτων, όταν ήμουνα μικρή, ήτανε ένα πανηγύρι. Κατόπιν έμαθα τι σημαίνει...
Αγιασμός των Υδάτων...
Μεγαλωμένη σε πόλη δίπλα στην θάλασσα, είχα το προνόμιο να ζω την βύθιση του σταυρού στο νερό με τόσο ζωηρά χρώματα, που οι αναμνήσεις να με κατακλύζουν όταν σκέφτομαι την γιορτή αυτή...
Ποιος θα πιάσει τον σταυρό...
Στο Π. όπου μένω, λοιπόν, πηγαίναμε στον ναό του Αγίου Γεωργίου, που ήτανε πλάι στην θάλασσα, για την ακολουθία των Φώτων. Φορούσαμε τα καλά μας και περιμέναμε με αγωνία. Τι άλλο; Πότε θα ρίξουν τον σταυρό.
Πότε θα ρίξουν τον σταυρό...
Δεν είχαμε πάντα την καλύτερη θέση, ούτε βλέπαμε όλη την τελετή καλά, αλλά και μόνον η προετοιμασία που κάναμε μέχρι να φθάσουμε στην εκκλησία και από εκεί στην θάλασσα, η κίνηση, ο ήχος των καραβιών, η απελευθέρωση στον αέρα των περιστεριών, μας άρεσε.
Απελευθέρωση των περιστεριών...
ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
απολυτίκιο
Εκείνα τα φώτα, δεν πήγα στην Εκκλησία. Δεν ξέρω γιατί. Απεφάσισα να μην πάω. Έκατσα σπίτι κι έκανα γυμναστική. Είχα βάλει την σκουρόχρωμη φόρμα μου και γυμναζόμουν ακούγοντας τις καμπάνες. Τότε κατάλαβα τι είχα κάνει.
Βύθιση του Σταυρού...
Σκεφτόμουν ότι ο Χριστός βαπτιζόταν στον Ιορδάνη ποταμό, κι εγώ... έκανα γυμναστική. Στενοχωρέθηκα. Απεφάσισα, να μην το ξανακάνω. Και προσπάθησα να κρατήσω την υπόσχεσή μου από τότε...
Έπιασε τον Σταυρό...
Από τότε, έχουν περάσει πολλά Φώτα. Άλλα τα πέρασα μόνη μου, άλλα με τους δικούς μου, άλλα με την παρέα μου. Πάντα μου άρεσαν. Πάντα ήτανε εντυπωσιακά. Φώτα στην Νέα Πέραμο, Φώτα στο Λουτράκι, Φώτα στον Άγιο Νικόλαο, Φώτα όπου ήμουν παρούσα... Φώτα παντού...
Ο Σταυρός...
Από τις καλλίτερες γιορτές....
lamprini
Υ.Γ. Εδώ η αγαπημένη, και σχετική με την εορτή, σκηνή... από την ταινία "Μανταλένα", με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
